Alleen samen vormen we het Lichaam van Christus
Dit op basis van het advies van Paulus uit 1 Korintiërs 12, waarin hij stellig vaststelt dat je elkaar nodig hebt om een lichaam te vormen. Je kunt niet zeggen dat het oor belangrijker is dan het oog. Of de hand belangrijker dan de voet. Iedereen heeft zijn eigen plek binnen het lichaam. Er kan geen enkel lichaamsdeel worden gemist! Voordat Paulus dit voorbeeld uitwerkt, schrijft hij:
In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente.
Aan de een wordt door de Geest het verkondigen van wijsheid geschonken, aan de ander door diezelfde Geest het overdragen van kennis;
de een ontvangt van de Geest een groot geloof, de ander de gave om te genezen.
En weer anderen de kracht om wonderen te verrichten, om te profeteren, om te onderscheiden wat wel en wat niet van de Geest afkomstig is, om in klanktaal te spreken of om uit te leggen wat daar de betekenis van is.
Al deze gaven worden geschonken door een en dezelfde Geest, die ze aan iedereen afzonderlijk toebedeelt zoals hij wil.
Twee opmerkingen hierbij
Ten eerste willen we benadrukken dat Paulus dit schrijft aan de gemeente in Korinthe, die uit meerdere groepen bestond. De een klopte zich hier op de borst vanwege zijn kennis, de ander vanwege het spreken in klanktalen. Alsof de een belangrijker zou zijn dan de ander! Paulus rekent hiermee af. Iedere gelovige ontvangt de Geest. Dat vieren we met Pinksteren. Voor die tijd werd de Heilige Geest als het ware uitgestort op een bepaalde persoon, voor een bepaalde tijd en een bepaalde taak. Sinds Pinksteren ontvangt iedere gelovige de Geest.
Het kan daarom ook niet waar zijn dat in een van onze kerken maar twintig procent van de mensen actief is. Het verdient de voorkeur dat iedereen een taak heeft. De uitwerking van deze gedachte zal per kerk om maatwerk en overleg met de kerkenraad vragen en die ruimte willen wij de kerken ook bieden.
Mijn tweede opmerking: je kunt dit statement ook breder zien dan het functioneren van één lokale gemeente. Heel groot gedacht: we hebben de wereldwijde kerk nodig om de lengte en breedte, hoogte en diepte van de liefde van Christus te begrijpen. Dichterbij: we hebben de verschillende plaatselijke kerken nodig om meer van Gods veelkleurige liefde te ervaren.
Je kunt dus bijvoorbeeld niet zeggen dat je mensen uit de andere gemeenten niet nodig hebt, omdat:
= je ze misschien wettisch vindt, hun nadruk op de zondagsrust en psalmen op hele noten. Horen ze daarom niet bij het Lichaam?
=ze volgens jou overal zo zeker van zijn, een andere visie hebben op de doop en hun handen in de lucht steken als ze zingen. Behoren ze daarom niet bij het Lichaam van Christus?
= je denkt dat ze vrijzinnig zouden zijn of dat je hun liturgie ouderwets en saai vindt. Behoren ze daarom niet bij het Lichaam van Christus?
Ik onderstreep nogmaals dat we de plaatselijke kerkgenootschappen nodig hebben. Natuurlijk weten we allemaal dat we verschillend zijn en dat er diverse geloofsbelevingen naast elkaar bestaan. Dat heb je zelfs al binnen één kerkgenootschap. Soms schuurt dat. En toch benadrukken we vandaag dat Gods karakter zichtbaar wordt in de diverse kerken en individuen, die allemaal een ander accent weerspiegelen van Wie Hij is.
En daarmee komen we bij de besluiten van vandaag in deze coronatijd:
Vouw je handen om net als Jezus te bidden dat we één zijn, zodat de wereld weet waar Jezus voor gezonden is (Johannes 17).
Gebruik je ellebogen niet in het Koninkrijk van God om vooruit te komen.
We blijven fysiek gezien op 1,5 meter afstand, maar zoeken contact van hart tot hart. Anders zou de verdeeldheid immers kunnen opvlammen.
Zorg voor elkaar. Ga met elkaar in gesprek. En voor de goede orde: begin niet meteen een discussie over de doop, de gaven van de Geest of de rol van Maria, maar luister naar elkaar en ga in gesprek over dat wat verbindt.
Ik lees vers 3 uit 1 Korintiërs 12:
niemand kan ooit zeggen: ‘Jezus is de Heer,’ behalve door toedoen van de heilige Geest.
Laat dit onze gemeenschappelijke basis zijn en vraag aan elkaar wat dat voor jou persoonlijk betekent. Hij is Heer van de schepping, van de wereld en van wat er in jouw en mijn leven gebeurt.
Ik lees vers 3 uit 1 Korintiërs 12:
niemand kan ooit zeggen: ‘Jezus is de Heer,’ behalve door toedoen van de heilige Geest.
Laat dit onze gemeenschappelijke basis zijn en vraag aan elkaar wat dat voor jou persoonlijk betekent. Hij is Heer van de schepping, van de wereld en van wat er in jouw en mijn leven gebeurt.
Tot slot willen we toevoegen dat het een Bijbelse opdracht is ons in te spannen om de eenheid te bewaren. De eenheid die de Geest geeft, schrijft Paulus er in Efeziërs 4 achteraan.
Dat blijft het uitgangspunt.
In 1 Korintiërs 12 lees je iets vergelijkbaars.
- Er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest.
- Er zijn verschillende dienende taken, maar er is één Heer.
- Er zijn verschillende uitingen, maar er is één God.
Het lijkt alsof Paulus drie keer hetzelfde zegt.
Vanuit de Joodse traditie is iets waar als drie personen het zeggen. Hier zien we drie Personen aan het woord: de Geest, de Heer en God.
Alleen samen zijn we het Lichaam van Christus. Alleen samen dankzij de drie-enige God!
Bewerkte overweging van Paulien Vervoorn
Deze bijdrage is onderdeel van de nieuwsbrief van ChristenQueer van oktober 2020.